”ახლა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ”

არჩილ ლაბაძესა და ნინო ბერიძეს ერთმანეთი მეგობრებმა გააცნეს. მათივე მეშვეობით დაახლოვდნენ და მალევე დამეგობრდნენ. რადგანაც ნინო რუსეთში ცხოვრობდა, ურთიერთობა ტელეფონისა და ინტერნეტის საშუალებით გააგრძელეს.

ნინო: 2010 წლის 2 იანვარს ჩვენ დაგვებედა ერთმანეთი, ამ დღეს დაიწყო ჩვენი სიყვარულის ისტორია. აჩის სიტყვებმა, ქცევებმა და მისმა ზრდილობამ ნელ-ნელა მისდამი გრძნობები გამიჩინია. მოკლე დროში მივხვდი, რომ მის გარეშე ცხოვრება არ შემეძლო. ჩვენი ურთიერთობა სიყვარულითა და სითბოთი იყო გაჟღენთილი.
არჩილი: ნინი იყო ის გოგო, რომელმაც ჩემთან ურთიერთობა დაიწყო გულწრფელად, რაც ძალიან მომეწონა. იყო ნაზი, ლამაზი, ჭკვიანი, ზრდილობიანი, ეს ყოველივე მხიბლავდა მასში. დარწმუნებული ვიყავი, რომ როგორც კი ჩამოვიდოდა რუსეთიდან, ჩემი ცოლი გახდებიოდა.
ნინო: რუსეთიდან რომ ჩამოვედი, გული უკვე სიყვარულით მქონდა სავსე. აჩი რომ დავინახე, იყო დაუვიწყარი წუთები, ცრემლები, სიცილი და რაც მთავარია, უდიდეს სიყვარულთან შეხვედრა. მიყვარდა გულით, მის გარეშე ცხოვრებას აზრი არ ჰქონდა.
მზის ჩასვლისას მომართვა ვარდები და ამიხსნა სიყვარული. მან მითხრა სიტყვები, რომლებიც არასოდეს დამავიწყდება. მე ვირწმუნე აჩის სიყვარული და ახლა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ.
არჩილი: მე და ნინი მისი ჩამოსვლის შემდეგ ორ კვირაში დავინიშნეთ. ნინი ჩემი ცხოვრება, ცოლი და მომავალი შვილის დედაა.
ქორწილი 2011 წლის 18 იანვარს გადავიხადეთ, სარიტუალო სახლ `ჯორჯიაში~. ახლობლებისა და მეგობრების გარემოცვაში. ძალიან ბედნიერები ვიყავით, დიდხანს ველოდით ამ დღეს…
ქორწილის დაწყებისას ვალსი შევასრულეთ, მერე ნინიმ ძმასთან ერთად დაისი იცეკვა.
ბევრი ახლობელი და მეგობარი გვესტუმრა რუსეთიდან.
ქორწილს მუსიკალურად აფორმებდა ანსამბლი ”გოგლაურა”. გვიმღერეს ჩემმა პატარა დისშვილმა, ანა ანანიძემ და ბიძაშვილმა, დიანა ლაბაძემ.
ნინო: საქორწინო მოგზაურობას აჩის სამსახურის გამო მოგვიანებით ვაპირებთ, ალბათ რუსეთში წავალთ.